Daar zijn we weer!!
Blijf op de hoogte en volg Sanne
04 Oktober 2014 | Nepal, Kathmandu
Na Indonesië, Thailand, Laos, Myanmar en ondertussen alweer drie weken Nepal, kan ik jullie opschepen met een boekwerk vol verhalen. Dat urenlange lezen zal ik jullie niet aandoen, dus hier onder alle hoogtepunten van de afgelopen 3 maanden.
Ik zal beginnen bij de vlucht die me in twee en een half uur in een totaal andere wereld bracht. Bij aankomst in Denpasar op Bali was het smachten om eindelijk Fleurtje weer te zien, maar ons weerzien moest ander half uur wachten door de lange rijen bij het verkrijgen van een visum. Nadat we na drie maanden weer even lekker geknuffeld hadden, werden we langs alle kanten bekogeld met te dure taxi's(voor Indonesië dan). Na wat afdingen, wat je in Azië echt bij alles moet doen en vooral als toerist, omdat ze bij ons sowieso een hogere prijs vragen, werden we naar onze eerste slaapplaats in gebracht.
Op Bali hebben Fleur en ik de omgeving van Seminyak, Kuta en Ubud verkend. Ook zijn we in het kunstplaatsje Ubud door het Monkey Forest gelopen, een park waar de apen overal te vinden zijn. Als je niet uitkijkt kan je zo door ze besprongen worden.
Gili Trawangan was de volgende bestemming, het grootste en meest toeristische eiland van de Gili eilanden die te vinden zijn naast Lombok. Het leuke aan de eilanden is dat je er geen auto's of scooters tegen komt, maar daar pak je lekker op zijn Hollands de fiets of heel ouderwets paard en wagen. De eilanden staan bekent om het relaxte leven en het mooie snorkel gebied. Dus een dag op een ligbedje in de zon en de andere dag de onderwater wereld verkent. Dit heb ik geprobeerd met mijn net aangeschafte duikbril en snorkel. Toen ik alleen helemaal ready was en met me koppie onderwater ging, was iets wat waterdicht hoort te zijn niet waterdicht, nooo duikbril vol met water! Daar ging ik dus, met een hand op me bril(om hem één minuut waterdicht te laten zijn) en de andere hand vooruit om me nog wat te kunnen verplaatsen.
Na de Gili's hebben we Bali in een dag door gecrost en zijn we in Malang op Java aangekomen. Twee verschillende eilanden en twee totaal verschillende werelden, wat vooral komt door het geloof. De Islam is het grootst vertegenwoordigd op Java, op Bali daarentegen vind je voornamelijk het Hindoeïsme en het Boeddhisme.
In Malang begon in de avond om 12 uur onze tour naar de Bromo vulkaan. We waren opgebleven en we zouden in de auto op weg naar het uitzichtpunt wel slapen, waarop het reisbureau al zei, nee in de jeep gaat dat niet lukken. Wij als twee eigenwijzen, we zijn zo moe dus dat zullen we nog wel zien. 's Nachts in de jeep, zitten we achterin op bankjes die zeg maar verticaal in de auto staan, eerste reactie, oeh dat wordt inderdaad wel wat lastiger slapen, maar we overleven het wel. De eerste 20 minuten heerlijk kunnen pitten totdat we opeens heen en weer werden geschud als een malle. Vanaf dat moment hadden we meer dan twee uur lang een slechte slingerende gaten weg naar de sunrise top. Hahaha wat hebben Fleur en ik onszelf uitgelachen en geen oog meer dicht gedaan. Na de zonsopgang hebben we de vulkaan beklommen, waarbij je ook echt op de rand van de krater kan lopen, een stapje verkeerd zou in het magma betekenen. Na nog een waterval, de zee van zand en 136 foto's die onze guide steeds van ons nam kwam de tour ten einde.
Nu denk je misschien, Huh hoezo al die foto's! Oké dat we lekker zijn en daarom iedereen met ons op de foto wilt dat snap ik wel, maar hier waren we net wereldsterren. Gewoon elke dag in Java en Sumatra werden we wel aangesproken om op de foto te gaan. Of ze maken stiekem een foto van je, wat te opvallend gebeurd of ze hebben de flits nog aan staan, haha gênant. Soms werden we zelfs een beetje gek van alle aandacht, ook omdat sommige denken dat ze 5 minuten lang een fotoshoot met ons kunnen houden. Even daar staan, oh nu alleen, dan met de hele groep, nog een foto met peace, westside en de duimen in de lucht. Wat ze met de foto's doen, echt geen idee, waarschijnlijk op Facebook zetten of natuurlijk boven hun bed hangen.
Ook in Myanmar gebeurde dit veel, daar was ik net Maxima. Dan was ik lekker aan het rondrijden op een scooter met bijna de hele tijd me hand in de lucht, omdat iedereen naar je zwaait en als je terug zwaait zie je de locals zo glunderen. Ook daar voelde ik soms opeens een hand op me arm, dan werd je even vastgepakt uit het niks en lachte de mensen een beetje verlegen naar je, echt te leuk.
De nachtbus bracht ons in Yogyakarta, vanuit daar hebben we de Borobudur en de Prambaman bezocht. Twee bijzonder mooie en heel verschillende tempels. Ook hebben we de zeer actieve Merapi vulkaan beklommen.
Na Yogyakarta was Bandung aan de beurt maar eerst nog een treinticket halen. Hier kennen ze natuurlijk niet het kaartjes machine systeem, nee het werkt iets ouderwetser en onlogischer. Je trekt een nummertje en wacht totdat je aan de beurt bent, zo hebben Fleur en ik wel twee uur gewacht om een treinkaartje te halen. De normale goedkoopste klas was uitverkocht, dus namen we de business klas. Toen we in onze wagon aankwamen vroegen we ons af, of dat deze klas(nog slechter dan onze oude treinen tweede klas) wel de juiste was waar we moesten zijn, maar jahoor we zaten goed, welkom in Azië!
In Bandung hebben we vooral de cultuur van het land meegekregen, doordat we bij een familie verbleven. Van de ene familie namen we afscheid om door te gaan naar een andere.
De bestemming was Jakarta, de stad die bijna meer inwoners telt dan Nederland, waarbij je over 25 km met de auto meer dan anderhalf uur kan doen, waardoor studenten voor die afstand gewoon op kamers zitten, bizarre immense stad.
Een dag hebben we in deze stad doorgebracht, waarbij we het Batavia plein hebben gezien, met nog oude typische Nederlandse huizen. Na een kort bezoek namen we het vliegtuig naar Sumatra, samen met ome Rob. Aangekomen in Padang stond er een taxichauffeur op ons te wachten, deze had de familie uit Jakarta voor ons geregeld. Hij had een bordje vast met Some en Flow, haha jaja Sanne en Fleur.
Op Sumatra hebben we in en rondom Bukitingi een canyon, vele rijstvelden en het Grand palace bezocht, waar we ook traditionele kledij hebben aangehad. Na een paar leuke dagen met Rob zijn Fleur en ik weer alleen verder gegaan naar het Toba Lake waar we op het Samosir eiland verbleven. Nadat we daar de omgeving met een scooter hebben verkend was het tijd voor onze laatste bestemming op Sumatra, Bukit lawang. Daar zijn we met een guide eerst langs rubber plantages gelopen waarna we de jungle in zijn gegaan en al snel oerang oetans van wel een meter afstand hebben gezien. Wat stiekem toch wel heel spannend was.
Weer terug op Java afscheid van Fleur genomen na een geweldige maand samen reizen. Ik ben nog bij de familie gebleven en mijn laatste dag was het vroeg uit bed, want het was Suikerfeest. Met een lange jurk en een sjaal om mijn haar te bedekken heb ik in een overvolle moskee een kijkje mogen nemen bij het speciale ramadan gebed. Vervolgens zijn we naar familie gegaan waar we te veel lekkere hapjes voorgeschoteld kregen. Alle niet getrouwde jongeren kregen van hun ooms en tantes een zakcentje omdat ze aan Ramadan gedaan hebben.
Na het Suikerfeest was het tijd voor mijn vierde land, Thailand! In Bangkok heb ik de liggende Boeddha, het grand palace en de floating markt bezocht, dat is een markt waarbij je in een kano langs andere bootjes vaart die allerlei spullen verkopen. Ook heb ik China town met een fietstour verkend en natuurlijk een avondje op het bizarre en bruisende Koa san Road doorgebracht.
Toen was Chiang Mai aan de beurt. De oude binnenstad heeft de vorm van een vierkant en het wordt omringd door een paar stadsmuren en grachten. In Chiang Mai heb ik mijn kookkunsten verbeterd, over de avondmarkt gelopen, de omgeving verkent met een scooter, ik ben naar de bios geweest, waarbij je voordat de film start moet gaan staan om het volkslied te zingen (als je dat niet doet kan je een boete krijgen) en het beste van allemaal, na meer dan vier maanden heb ik weer een frikadel speciaal gegeten, YEAAAH!
Het kleine plaatsje Pai was de volgende bestemming. Daar heb ik voor het eerst de beruchte Thaise massage geprobeerd. Er werd me al verteld dat het niet altijd genieten zal zijn de massage. Mijn Aziatische vrouwtje was zoals alle Aziaten klein en tenger, maar wat een kracht kunnen ze uit dat lichaampje krijgen. Het rekken, stretchen en kneden was erg lekker maar toen ze opeens met haar elleboog in me spieren begon te porren baalde ik dat ze me andere been nog moest doen. In Pai heb ik vooral gefeest, rond gereden op de scooter, in hot pools gebadderd, een grasshotje geprobeerd en een echte Sanne actie gehad.
Want ik moest om 3 uur de bus halen naat Wat Tua, dat is een klooster waar er na 11.30 uur niks meer gegeten mag worden. Dus ik had iets voor drie nog twee tosti's bij de seven eleven besteld. Drie minuten voor drie zaten me tosti's nog steeds in het apparaat, dus ik maar snel gevraagd of ik ze gewoon zo kon meenemen. Stap ik de winkel uit zie ik 100 meter verder de bus die ik moest hebben wegrijden vanaf het station, NOOOOO! Dus ik met alleen me dagtas en twee half gare tosti's in me hand op me slippers kei hard door de regen gaan rennen om proberen de bus in te halen wat natuurlijk onmogelijk is. Maar hij moest opeens wachten voor rood licht, dus de kans dat ik hem zou halen was iets groter, totdat het weer groen werd. Toen ben ik maar als een malle Miss Miss gaan roepen naar een vrouw die op een scooter voor me reed. Ze negeerde me keihard (wie luistert er dan ook naar een schreeuwende backpacker die in het midden van de weg door de regen rent). Toen heb ik aan de auto die opeens achter me kwam rijden gevraagd of dat ze de bus, die al uitzicht was in wilde halen, zonder dat ze antwoord hadden gegeven of iets hadden verstaan van wat ik zei, zat ik al achter in de bak van de auto. En wat was ik een geluksvogel want toen we voorbij het tankstation reden stond mijn bus daar te tanken, ik snel de mensen bedankt en ik had een soort van de bus gehaald.
Laat in de middag bij het klooster aangekomen waar ik witte meditatie kleren en een eigen huisje toe gewezen kreeg. Ik ben er twee nachten gebleven, waarbij ik vier keer een 2 uurs meditatie (loop, zit en ligmeditatie, die ligmeditatie kan ik veranderen in slaapmeditatie) heb gedaan en twee keer een avond meditatie. Ik heb ervaren dat ik mediteren erg lastig vind, je twee uur lang proberen te concentreren op jezelf en proberen nergens aan te denken, who heftig. Hele leuke ervaring, maar voor een onervaren meditatiechick als ik iets te veel.
Na een soort van zen te zijn naar Laos met een twee daagse boottrip die over de Mekong en langs hele mooie natuur vaart. In Luang Prabang mijn eerste plaatsje in Laos heb ik een super bijzondere ervaring opgedaan, zwemmen met olifanten! Whooo wat was dat speciaal. Toen ben ik via Vang Vieng naar de 4000 Islands gegaan, om even twee dagen vakantie te nemen. Dan denk je nu vast, WHAAT jij vakantie nemen daar in het buitenland, ja soms is dat reizen zo vermoeiend!
Na lekker niks gedaan te hebben met twee nachtbussen achter de rug bij het eiland Koh Phangan aangekomen, daar gefeest tot de zon opkwam en een beruchte Black moon(full moon) party meegemaakt. Ook weer even herenigt geweest met Tatum en mijn net gekochte nep all stars vergeten in het hostel toen ik weer vertrok naar Koh Toa, noooo gelukkig heb ik alweer nog neppere nieuwe gescoord. Op Koh Toa me open water duikcursus papiertje gehaald, wat is de onderwater wereld toch bijzonder. Nog onder een vuurstok door gedanst en het was tijd voor Myanmar!
Omdat dit verhaal alweer lekker lang is, hou ik er voor nu mee op, maar wees gerust want over een paar dagen zal ik vertellen hoe bijzonder Myanmar was en hoe het lesgeven in het klooster is gegaan.
Tot over drie weken lieve mensen!
Ik zal beginnen bij de vlucht die me in twee en een half uur in een totaal andere wereld bracht. Bij aankomst in Denpasar op Bali was het smachten om eindelijk Fleurtje weer te zien, maar ons weerzien moest ander half uur wachten door de lange rijen bij het verkrijgen van een visum. Nadat we na drie maanden weer even lekker geknuffeld hadden, werden we langs alle kanten bekogeld met te dure taxi's(voor Indonesië dan). Na wat afdingen, wat je in Azië echt bij alles moet doen en vooral als toerist, omdat ze bij ons sowieso een hogere prijs vragen, werden we naar onze eerste slaapplaats in gebracht.
Op Bali hebben Fleur en ik de omgeving van Seminyak, Kuta en Ubud verkend. Ook zijn we in het kunstplaatsje Ubud door het Monkey Forest gelopen, een park waar de apen overal te vinden zijn. Als je niet uitkijkt kan je zo door ze besprongen worden.
Gili Trawangan was de volgende bestemming, het grootste en meest toeristische eiland van de Gili eilanden die te vinden zijn naast Lombok. Het leuke aan de eilanden is dat je er geen auto's of scooters tegen komt, maar daar pak je lekker op zijn Hollands de fiets of heel ouderwets paard en wagen. De eilanden staan bekent om het relaxte leven en het mooie snorkel gebied. Dus een dag op een ligbedje in de zon en de andere dag de onderwater wereld verkent. Dit heb ik geprobeerd met mijn net aangeschafte duikbril en snorkel. Toen ik alleen helemaal ready was en met me koppie onderwater ging, was iets wat waterdicht hoort te zijn niet waterdicht, nooo duikbril vol met water! Daar ging ik dus, met een hand op me bril(om hem één minuut waterdicht te laten zijn) en de andere hand vooruit om me nog wat te kunnen verplaatsen.
Na de Gili's hebben we Bali in een dag door gecrost en zijn we in Malang op Java aangekomen. Twee verschillende eilanden en twee totaal verschillende werelden, wat vooral komt door het geloof. De Islam is het grootst vertegenwoordigd op Java, op Bali daarentegen vind je voornamelijk het Hindoeïsme en het Boeddhisme.
In Malang begon in de avond om 12 uur onze tour naar de Bromo vulkaan. We waren opgebleven en we zouden in de auto op weg naar het uitzichtpunt wel slapen, waarop het reisbureau al zei, nee in de jeep gaat dat niet lukken. Wij als twee eigenwijzen, we zijn zo moe dus dat zullen we nog wel zien. 's Nachts in de jeep, zitten we achterin op bankjes die zeg maar verticaal in de auto staan, eerste reactie, oeh dat wordt inderdaad wel wat lastiger slapen, maar we overleven het wel. De eerste 20 minuten heerlijk kunnen pitten totdat we opeens heen en weer werden geschud als een malle. Vanaf dat moment hadden we meer dan twee uur lang een slechte slingerende gaten weg naar de sunrise top. Hahaha wat hebben Fleur en ik onszelf uitgelachen en geen oog meer dicht gedaan. Na de zonsopgang hebben we de vulkaan beklommen, waarbij je ook echt op de rand van de krater kan lopen, een stapje verkeerd zou in het magma betekenen. Na nog een waterval, de zee van zand en 136 foto's die onze guide steeds van ons nam kwam de tour ten einde.
Nu denk je misschien, Huh hoezo al die foto's! Oké dat we lekker zijn en daarom iedereen met ons op de foto wilt dat snap ik wel, maar hier waren we net wereldsterren. Gewoon elke dag in Java en Sumatra werden we wel aangesproken om op de foto te gaan. Of ze maken stiekem een foto van je, wat te opvallend gebeurd of ze hebben de flits nog aan staan, haha gênant. Soms werden we zelfs een beetje gek van alle aandacht, ook omdat sommige denken dat ze 5 minuten lang een fotoshoot met ons kunnen houden. Even daar staan, oh nu alleen, dan met de hele groep, nog een foto met peace, westside en de duimen in de lucht. Wat ze met de foto's doen, echt geen idee, waarschijnlijk op Facebook zetten of natuurlijk boven hun bed hangen.
Ook in Myanmar gebeurde dit veel, daar was ik net Maxima. Dan was ik lekker aan het rondrijden op een scooter met bijna de hele tijd me hand in de lucht, omdat iedereen naar je zwaait en als je terug zwaait zie je de locals zo glunderen. Ook daar voelde ik soms opeens een hand op me arm, dan werd je even vastgepakt uit het niks en lachte de mensen een beetje verlegen naar je, echt te leuk.
De nachtbus bracht ons in Yogyakarta, vanuit daar hebben we de Borobudur en de Prambaman bezocht. Twee bijzonder mooie en heel verschillende tempels. Ook hebben we de zeer actieve Merapi vulkaan beklommen.
Na Yogyakarta was Bandung aan de beurt maar eerst nog een treinticket halen. Hier kennen ze natuurlijk niet het kaartjes machine systeem, nee het werkt iets ouderwetser en onlogischer. Je trekt een nummertje en wacht totdat je aan de beurt bent, zo hebben Fleur en ik wel twee uur gewacht om een treinkaartje te halen. De normale goedkoopste klas was uitverkocht, dus namen we de business klas. Toen we in onze wagon aankwamen vroegen we ons af, of dat deze klas(nog slechter dan onze oude treinen tweede klas) wel de juiste was waar we moesten zijn, maar jahoor we zaten goed, welkom in Azië!
In Bandung hebben we vooral de cultuur van het land meegekregen, doordat we bij een familie verbleven. Van de ene familie namen we afscheid om door te gaan naar een andere.
De bestemming was Jakarta, de stad die bijna meer inwoners telt dan Nederland, waarbij je over 25 km met de auto meer dan anderhalf uur kan doen, waardoor studenten voor die afstand gewoon op kamers zitten, bizarre immense stad.
Een dag hebben we in deze stad doorgebracht, waarbij we het Batavia plein hebben gezien, met nog oude typische Nederlandse huizen. Na een kort bezoek namen we het vliegtuig naar Sumatra, samen met ome Rob. Aangekomen in Padang stond er een taxichauffeur op ons te wachten, deze had de familie uit Jakarta voor ons geregeld. Hij had een bordje vast met Some en Flow, haha jaja Sanne en Fleur.
Op Sumatra hebben we in en rondom Bukitingi een canyon, vele rijstvelden en het Grand palace bezocht, waar we ook traditionele kledij hebben aangehad. Na een paar leuke dagen met Rob zijn Fleur en ik weer alleen verder gegaan naar het Toba Lake waar we op het Samosir eiland verbleven. Nadat we daar de omgeving met een scooter hebben verkend was het tijd voor onze laatste bestemming op Sumatra, Bukit lawang. Daar zijn we met een guide eerst langs rubber plantages gelopen waarna we de jungle in zijn gegaan en al snel oerang oetans van wel een meter afstand hebben gezien. Wat stiekem toch wel heel spannend was.
Weer terug op Java afscheid van Fleur genomen na een geweldige maand samen reizen. Ik ben nog bij de familie gebleven en mijn laatste dag was het vroeg uit bed, want het was Suikerfeest. Met een lange jurk en een sjaal om mijn haar te bedekken heb ik in een overvolle moskee een kijkje mogen nemen bij het speciale ramadan gebed. Vervolgens zijn we naar familie gegaan waar we te veel lekkere hapjes voorgeschoteld kregen. Alle niet getrouwde jongeren kregen van hun ooms en tantes een zakcentje omdat ze aan Ramadan gedaan hebben.
Na het Suikerfeest was het tijd voor mijn vierde land, Thailand! In Bangkok heb ik de liggende Boeddha, het grand palace en de floating markt bezocht, dat is een markt waarbij je in een kano langs andere bootjes vaart die allerlei spullen verkopen. Ook heb ik China town met een fietstour verkend en natuurlijk een avondje op het bizarre en bruisende Koa san Road doorgebracht.
Toen was Chiang Mai aan de beurt. De oude binnenstad heeft de vorm van een vierkant en het wordt omringd door een paar stadsmuren en grachten. In Chiang Mai heb ik mijn kookkunsten verbeterd, over de avondmarkt gelopen, de omgeving verkent met een scooter, ik ben naar de bios geweest, waarbij je voordat de film start moet gaan staan om het volkslied te zingen (als je dat niet doet kan je een boete krijgen) en het beste van allemaal, na meer dan vier maanden heb ik weer een frikadel speciaal gegeten, YEAAAH!
Het kleine plaatsje Pai was de volgende bestemming. Daar heb ik voor het eerst de beruchte Thaise massage geprobeerd. Er werd me al verteld dat het niet altijd genieten zal zijn de massage. Mijn Aziatische vrouwtje was zoals alle Aziaten klein en tenger, maar wat een kracht kunnen ze uit dat lichaampje krijgen. Het rekken, stretchen en kneden was erg lekker maar toen ze opeens met haar elleboog in me spieren begon te porren baalde ik dat ze me andere been nog moest doen. In Pai heb ik vooral gefeest, rond gereden op de scooter, in hot pools gebadderd, een grasshotje geprobeerd en een echte Sanne actie gehad.
Want ik moest om 3 uur de bus halen naat Wat Tua, dat is een klooster waar er na 11.30 uur niks meer gegeten mag worden. Dus ik had iets voor drie nog twee tosti's bij de seven eleven besteld. Drie minuten voor drie zaten me tosti's nog steeds in het apparaat, dus ik maar snel gevraagd of ik ze gewoon zo kon meenemen. Stap ik de winkel uit zie ik 100 meter verder de bus die ik moest hebben wegrijden vanaf het station, NOOOOO! Dus ik met alleen me dagtas en twee half gare tosti's in me hand op me slippers kei hard door de regen gaan rennen om proberen de bus in te halen wat natuurlijk onmogelijk is. Maar hij moest opeens wachten voor rood licht, dus de kans dat ik hem zou halen was iets groter, totdat het weer groen werd. Toen ben ik maar als een malle Miss Miss gaan roepen naar een vrouw die op een scooter voor me reed. Ze negeerde me keihard (wie luistert er dan ook naar een schreeuwende backpacker die in het midden van de weg door de regen rent). Toen heb ik aan de auto die opeens achter me kwam rijden gevraagd of dat ze de bus, die al uitzicht was in wilde halen, zonder dat ze antwoord hadden gegeven of iets hadden verstaan van wat ik zei, zat ik al achter in de bak van de auto. En wat was ik een geluksvogel want toen we voorbij het tankstation reden stond mijn bus daar te tanken, ik snel de mensen bedankt en ik had een soort van de bus gehaald.
Laat in de middag bij het klooster aangekomen waar ik witte meditatie kleren en een eigen huisje toe gewezen kreeg. Ik ben er twee nachten gebleven, waarbij ik vier keer een 2 uurs meditatie (loop, zit en ligmeditatie, die ligmeditatie kan ik veranderen in slaapmeditatie) heb gedaan en twee keer een avond meditatie. Ik heb ervaren dat ik mediteren erg lastig vind, je twee uur lang proberen te concentreren op jezelf en proberen nergens aan te denken, who heftig. Hele leuke ervaring, maar voor een onervaren meditatiechick als ik iets te veel.
Na een soort van zen te zijn naar Laos met een twee daagse boottrip die over de Mekong en langs hele mooie natuur vaart. In Luang Prabang mijn eerste plaatsje in Laos heb ik een super bijzondere ervaring opgedaan, zwemmen met olifanten! Whooo wat was dat speciaal. Toen ben ik via Vang Vieng naar de 4000 Islands gegaan, om even twee dagen vakantie te nemen. Dan denk je nu vast, WHAAT jij vakantie nemen daar in het buitenland, ja soms is dat reizen zo vermoeiend!
Na lekker niks gedaan te hebben met twee nachtbussen achter de rug bij het eiland Koh Phangan aangekomen, daar gefeest tot de zon opkwam en een beruchte Black moon(full moon) party meegemaakt. Ook weer even herenigt geweest met Tatum en mijn net gekochte nep all stars vergeten in het hostel toen ik weer vertrok naar Koh Toa, noooo gelukkig heb ik alweer nog neppere nieuwe gescoord. Op Koh Toa me open water duikcursus papiertje gehaald, wat is de onderwater wereld toch bijzonder. Nog onder een vuurstok door gedanst en het was tijd voor Myanmar!
Omdat dit verhaal alweer lekker lang is, hou ik er voor nu mee op, maar wees gerust want over een paar dagen zal ik vertellen hoe bijzonder Myanmar was en hoe het lesgeven in het klooster is gegaan.
Tot over drie weken lieve mensen!
-
04 Oktober 2014 - 17:51
Tinus:
Hi schat, leuk weer een reisverslag te krijgen van wat je zoal beleefd en meegemaakt hebt.
Ik dacht echt dat gaat er niet meer van komen voordat je thuis bent, maar toch goed van jou en leuk om te lezen. En kijk weer uit naar het volgende verslag, maar nog meer naar 23 okt. Wanneer je thuis komt. Tot die tijd nog veel moois zien en doen en alvast een heel goede reis terug. Veel liefs Tinus xxx -
04 Oktober 2014 - 17:55
:):
But is Robin dutch? -
04 Oktober 2014 - 18:17
Agnes:
Hoi lief santje, leuk om weer een stuk reis van je mee te maken via dit verslag, nog even en we krijgen alles 'live' van je te horen met alle fotos erbij. Daar kijk ik echt naar uit, het aftellen is voor ons begonnen. Heerlijk dat je er over ruim 2 weken weer bent. Nog heel veel plezier de laatste weekjes, geniet ervan schat, tot snel, liefs aggie xxxx -
04 Oktober 2014 - 19:57
Jan Gielen:
Hoi Sanne, wat een prachtig reisverhalen. Je maakt heel veel mee. En kennelijk geniet je er bijzonder van.je bent een rijker mens geworden in dit halve jaar, rijk aan culturele vorming en vooral ook mensenkennis.je schrijft,behoudens een aantal taalfoutjes,goed en duidelijk voor de lezer....ook wij zien met spanning je thuiskomst tegemoet.we kunnen bijna niet wachten, de spetterende knuffels zullen over drie weken niet van de lucht zijn,reken daar maar op. Kusjes van oma Toos en opa jan. -
04 Oktober 2014 - 21:14
Yvet:
Leuk -
04 Oktober 2014 - 21:16
Yvet:
Oh mijn bericht is verdwenen op het woord 'leuk' na :')
Maar geniet er nog van schat! Xx -
05 Oktober 2014 - 00:53
Peter:
Hoi Sanne inderdaad mooi reisverslag en ook veel plaatsen waar wij geweest zijn...mooi te lezen hoe jij die plaatsen ervaart en meemaakt...en ook mooi te zien dat een hoop herkenbaar is....blijkbaar doet leeftijd er dan niet zo veel toe...genieten blijft hetzelfde...Gr. Peter en Elly -
05 Oktober 2014 - 05:13
Rob:
Hi Sanne, wat een mooi verhaal, het is genieten om te lezen dat jij zo geniet van je reis! Wat maak je veel mooie dingen mee. Nog een hele mooie tijd verder, en straks zien we je weer :-) -
05 Oktober 2014 - 14:17
Oom Paul:
Hallo Sanne,
Het loopt alweer naar het einde van je lange backpack reis en van je pa gehoord (die gisteravond bij ons was vanwege het vrijgezellen feest van Maurice) dat je een nieuw verslag opgestuurd had heb ik dat weer eens door gelezen.
En elke keer weer is het net een wervelwind die door je hoofd gaat ,van al je gereis , door landen en de vele plaatsnamen en de mooie trekpleisters die je bezoekt of bekijkt en ook actief mee beleeft!
Je zou er inderdaad ook een boekwerk van kunnen schrijven , en een stukje van je harde schijf zal er ook wel voorgoed mee gevuld blijven en als die herinneringen daar net zo positief blijven hangen als dat je ze beschrijft is dat onbeschrijvelijk mooi dat je dat heb mogen meemaken.
Het volgende verslag zien we weer wel tegemoet maar bovenal wensen we je een behouden thuiskomst.
tot binnenkort ,,,,,,,,,,,,,
veel groetjes ,
tante Willie en oom Paul -
06 Oktober 2014 - 12:41
Brenda:
Heerlijk ding! Tot snel, en geniet er nog van! -
06 Oktober 2014 - 20:29
Tate:
Lieffieee! Ondanks dat ik t meeste al wist weer een top verhaal. Zo blij dat ik je in Thailand weer even heb gezien en nu bijnaaaa in Nederlandd! Geniet nog van je laatste weken ze vliegen voorbij dus geniet geniet geniet!! Dikke kus X -
09 Oktober 2014 - 21:43
Adrien Melsen:
Wowwww, Sanne, wat een belevenissen allemalen. Een spannend boek is er niks mee. Ik zou zeggen, wordt schrijfster van reisverhalen, want ik was tijdens lezen van deze verhalen weer helemaal in Azië. Het gevoel van die alsmaar zwaaiende, vrolijke mensjes ken ik inmiddels. Dit jaar in Sri Lanka was het niet anders, blij, en allemaal vrolijk en tevreden, soms zelfs met niks. En natuurlijk van 23 jaar geleden in Indonesia. Ha, had eigenlijk moeten weten, dan had je bij wat Indonesische collega's op bezoek kunnen gaan, dan aldaar verblijven. Ik zit nu nog na te genieten van je reisverslag. Veel plaatsen in Indonesië ken ik natuurlijk, op Bali (inderdaad 23 jaar geleden was bad monkey er bijna met mijn sportbril vandoor), ha, die Bromo-tocht, dat was voorspelbaar met die Jeep-tocht, dat was hotsebotseknots Jeep-rijden. Ben benieuwd of die ene chauffeur nog steeds Conny's trui dan heeft, want wat hebben die bergbewoners om die gekleurde, maar wel lekkere warme trui gevochten. Was prachtig toen, foto van stoffige Bromo (lijkt wel mysterieus landschap) hangt nog steeds op onze slaapkamer. Yogya heeft mij hart gestolen: in authentieke klederdracht op paardenkoetsjes destijds 's avonds dwars door Yogya onderweg naar een Ramayana-dansvoorstelling bij de prinses. Wel lastig met pis..., zo'n sarong, je moet alles omhoog rollen. En dan de treinreis, wij van Bandaung naar Yogyakarta, dan moeten wij destijds wel superdelux gezeten hebben, want Indo's mochten niet in onze cabine. Bandung en Bogor en uiteraard de theeplantagen op de Puncak pas waren lekker authentiek. Ik vind het overigens heel knap dat je Jakarta zo positief beleefd hebt. Want daar hebben we toch wel het e.e.a. meegemaakt. En dan Sumatra !!! Topeiland van Indonesia. Wat leuk dat je bij de Minangkabauers in Bukittingi bent geweest. Heeeel opmerkelijk: wel islam, maar matriarchale samenleving (van moeder op dochter) en spannend dat je door het Karbouwengat (de canyon) gelopen hebt. Hadden wij graag gedaan, maar helaas, geen tijd. Ik zou zo bijna in het vliegtuig stappen om nog een stukje samen met jou op reis te gaan, haha, maarrrr dat doet jullie hele familie al volgend jaar. Sanne, ik geniet, nee, ik smul van jouw verhalen en ben benieuwd of er ooit nog tijd komt dat je wat foto's van je wereldreis kunt laten zien. By the way, over die fotogenieke modellen, zelfs ik (in mijn betere jaren) staan waarschijnlijk bij een Singaporese familie op een familie foto op de schouw, terwijl wij deze mensen tegen kwamen in het wandelpark in Tretes (Oost-Java). De Aziaat lijkt de westerling een bijzonderheid te vinden. Wens je nog hele mooie reisverhalen - belevenissen toe in Azië. En onthou mijn advies: je moet een (dag)boek schrijven. Zoals jij schrijft, pakkend, probeer ooit maar eens voor de lol, en stuur dan je manuscript maar in. Hele fijne tijd daaro, geniet ervan (dat komt wel goed) en op naar Nepal ! Ga je ook nog naar Bhutan ??
Groetjes, Adrien (ha, van de tennis)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
